Dementie onder Turkse en Marokkaanse ouderen
Hoe ga je als zorgverlener om met dementie onder Turkse en Marokkaanse ouderen?
Dementie of Alzheimer is een ziekte die steeds vaker voorkomt onder Turkse en Marokkaanse ouderen in Nederland. Vaak blijft de ziekte echter te lang onopgemerkt, doordat de familie het stilhoudt. Er ligt in diverse culturen nog een taboe op dementie. Waardoor een cliënt niet naar de dokter gaat om de ziekte vast te stellen en adviezen te vragen. Er zijn verschillende andere redenen die bijdragen aan een uitgestelde diagnose en zorgverlening. Vaak spelen tal van culturele verschillen een doorslaggevende rol en wordt het zorgverleners bemoeilijkt om adequate zorg te bieden. In het uitleggen wat dementie inhoudt, ligt al een eerste uitdaging.
Doorverwijzen naar zorgverlener uit eigen cultuur
Waar mogelijk is het verstandig om Turkse cliënten door te verwijzen naar een arts die uit dezelfde cultuur afkomstig is. Dit geldt ook voor Marokkaanse cliënten. Hierdoor spreekt de zorgverlener de oorspronkelijke taal als de Turkse of Marokkaanse zorgbehoevende. Hierdoor zal de ziekte gemakkelijker kunnen worden uitgelegd. Ook een behandelplan zal dan een stuk effectiever kunnen worden opgesteld. De zorgverlener is zich namelijk bewust van de culturele verwachtingen en kan in de eigen taal van de cliënt communiceren. Iemand met dementie vervalt vaak terug in oude patronen, waaronder de oorspronkelijke moedertaal. Zeker als niemand in de familie de Nederlandse taal beheerst, wordt het lastig voor de Nederlandse zorgverlener om het contact te kunnen leggen. Het heeft voordelen om in de eigen moedertaal te informeren over de ziekte.
Tijdig een diagnose stellen – Dementie Turkse en Marokkaanse ouderen
Voor zorgverleners is het belangrijk om zo vroeg mogelijk de eerste tekenen van dementie op te merken en een diagnose te stellen. Enkel zo kan overbelasting bij mantelzorgers worden voorkomen en kan een duidelijk behandelplan worden opgesteld, voordat de familie reeds een bepaalde zorg gewend is te bieden. Het gebeurt echter nog te vaak dat zorgverleners pas in contact komen met Turkse en Marokkaanse ouderen, wanneer deze al in een vergevorderd stadium van dementie verkeren. Er is dan vaak geen melding van de ziekte gedaan of advies over de toestand van het familielid ingeroepen. Het wordt dan een stuk lastiger om de familie te overtuigen van een gebruikelijk behandelplan.
Voorlichting en communicatie voor optimale samenwerking
Voor zowel de familieleden als de cliënt zelf is het van essentieel belang dat er een goede samenwerking is met reguliere zorgverlening. Om de drempel te verlagen zal meer aandacht moeten worden besteed aan bewustwording over het soort ondersteuning dat binnen de zorgverlening kan worden geboden. Velen kennen de stichting Alzheimer Nederland niet of hebben beschikking tot folders in het Turks of Arabisch, waardoor niet goed duidelijk is welke zorg beschikbaar is. Zo kan het voor mantelzorgers ook raadzaam zijn om een bijeenkomst in een Alzheimer Café bij te wonen, voor meer informatie over dementie. Twee werelden komen dan steeds verder samen, waardoor zowel de familie als de cliënt beter geholpen kan worden.
